اختلال بیش فعالی در کودکان دوزبانه 

امروزه والدین در تربیت کودک دوزبانه خود با موضوعاتی خاص و اختلالات با نام های جدید دست و پنجه نرم می کنند یکی از این اختلالات، بیش فعالی یا ADHD  می باشد که بسیاری از خانواده ها با آن درگیر هستند و در صورت عدم آگاهی می تواند بسیار موجب ناراحتی و آزار خانواده ها و کودکانشان شود. بالا بردن آگاهی در زمینه اختلالاتی همچون بیش فعالی می توان مسیر را برای خانواده ها هموارتر و سازش کودک دوزبانه را در تمام زمینه ها بالاتر ببرد.

در این مقاله نکاتی در رابطه با اختلال ADHD برای آشنایی بیشتر والدین عنوان خواهد شد:

ADHD رایج ترین اختلال رشدی در کودک دوزبانه ای است که زمانی تصور می‌شد تا 5% کودکان دوزبانه و بزرگسالان را مبتلا می‌کند.

نرخ شیوع به علت عوامل زیادی از جمله شناسایی بهتر، افزایش آگاهی، افزایش آسیب‌پذیری زیستی و عوامل جامعه شناختی مانند آشفتگی خانواده و افزایش استرس در میان کودکان دوزبانه در حال افزایش است. دیده شده است که شدت نشانه‌های ADHD در کودکان پیش‌ دبستانی بین افت تحصیلی در خواندن، نوشتن و ریاضی است.

بروز نشانه‌های ADHD در کودکان دوزبانه و بزرگسالان متفاوت است. بیش فعالی و تکانشگری در کودکان ممکن است در بزرگسالان جای خود را به بی‌توجهی بیشتر بدهد.

در کودکی، پسرها با نرخ 2:1 نسبت به دختران، تشخیص ADHD می‌گیرند. در بزرگسالان، این نرخ تا حدود 6:1،1 کاهش می‌یابد.

نوجوانان نمی‌توانند تکالیف را به اتمام برسانند، زیاد غیبت می‌کنند، بیشتر محروم و اخراج می‌شوند و ترک تحصیل می‌کنند، بیشتر مردود می‌شوند، در امتحانات یکسان نمره بدی می‌گیرند، دبیرستان را دیرتر و کمتر به اتمام می‌رسانند.

نشانه‌های ADHD در حدود دو سوم کسانی که در کودکی تشخیص این بیماری را گرفته‌اند تا اوایل بزرگسالی باقی می‌مانند. در بزرگسالی، نشانه‌ها با نقص در دوره تحصیلی، کار، عملکرد میان فردی و اجتماعی و سبک زندگی ارتباط دارد.

علت واحدی برای بروز ADHD که به تائید تجربی رسیده باشد، وجود ندارد. احتمالاً چند عامل در ایجاد این اختلال نقش دارند. مبنای ژنتیک با عوامل محیطی زیاد تعامل دارد.

برآورد شده که بین 65 تا 89% افراد مبتلا به ADHD، یک یا چند اختلال سلامت روان دیگر نیز خواهند داشت و بیش از 45، بزرگسالان مبتلا به ADHD دو یا چند اختلال سلامت روان را خواهند داشت.

اختلال‌های همایند رایج در کودکان دوزبانه شامل اختلال نافرمانی مقابله‌ای و اختلال سلوک است، در حالی که تجربه اضطراب و افسردگی در بزرگسالان رایج است.